همه انسان ها شادي را دوست دارند و به کارهايي که باعث شادي و نشاط مي گردد، علاقه دارند؛ چرا که شادي کردن، امري غريزي و فطري است. در اسلام نيز به شادي و نشاط پيروانش اهميت زيادي داده شده است . چنان که پيامبر(ص) و معصومان(ع) هميشه لبخند بر چهره داشتند و با گشاده رويي با مردم برخورد مي کردند و روايت شده است که رسول خدا(ص) هنگام سخن گفتن، تبسّم مي کردند.1 پيامبر اکرم(ص) درباره شوخي مي فرمايند : «خداوند ، انسان شوخ طبعي را که در شوخي خود راستگو باشد، مؤاخذه نمي کند».2
امام علي(ع) نيز مي فرمايند : « خوش رويي، احساني است بي هزينه».3